Czcionka:

• Czcionka domyślna
• Czcionka średnia
• Czcionka duża
• Zmień kontrast

Przedszkole nr 7 im. Marii Kownackiej

21-040 Świdnik ul. Hryniewicza 7

tel. 817 512 807

Wybrać zawód - trudna sprawa, dla nas jeszcze to zabawa. (18.05-22.05)

1. „A moi rodzice…”

"Moja mama jest kochana" - Kiki Luna. Zabawy muzyczno-ruchowe przy piosence dla mamy i taty. (słowa piosenki wysłałyśmy mailem).

https://www.youtube.com/watch?v=JperH-I6LaM

„A jak będę dorosła?” - rozmowa z rodzicami o przyszłości inspirowana wierszem D. Wawiłow, wypowiedzi n/t preferowanych zawodów.

Jak mi ręce urosną,

jak mi nogi urosną,

jak już będę dorosła

i wysoka jak sosna,

to zostanę, zostanę, zostanę... no, kim?

To na pewno zostanę lekarzem!

Przyjdę w białym fartuchu,

mamie zajrzę do ucha,

tatę klepnę po brzuchu,

powiem: ,,Trzyma j się, zuchu!",

i zapiszę, zapiszę, zapiszę... no, co?

I zapiszę paskudne lekarstwo!

Co mi płacze i krzyki!

Będę robić zastrzyki!

Będę strasznie się trudzić!

A jak już mi się znudzi,

to zostanę, zostanę, zostanę... no, kim?

To zostanę okrutnym piratem!

Nie posłucham się taty.

Będę strzelać z armaty,

będę w worku pękatym

przechowywać dukaty,

będę straszną mieć brodę i pistolet... i co?

I piracką przepaskę na oku!

Co mi wiatry i burze!

Mogę trwać jak najdłużej!

Niechaj żyją podróże!

A jak nimi się znużę,

to pojadę, pojadę, pojadę... no, gdzie?

To pojadę z powrotem do mamy!

„Kim będę” - rysowanie wymarzonych zawodów dzieci. Na rysunku powinna znaleźć się osoba wykonująca zawód oraz przedmioty potrzebne do wykonywania pracy.

Zachęcamy do wysyłania zdjęć

Kubuś - Bajka dla dzieci – "Zawody" https://www.youtube.com/watch?v=K9TF6aefiUw

„Co jest potrzebne w pracy?” – doklejanie atrybutów do przedstawicieli różnych zawodów. Rodzic prosi, żeby dziecko rozpoznało i nazwało zawody przedstawione na rysunkach, a następnie dokleiło do każdej postaci potrzebny jej atrybut. (Karta pracy cz.4 str.17)

2. „Kto uszyje spodenki?”

„Krawcowa” – wysłuchanie wiersza I. Salach; wprowadzenie w tematykę krawiecką.

Kłopot wielki, bo pętelki poplątały nici moje,

a tu jeszcze tyle pracy nad dużym wykrojem.

Już nożyczki idą w ruch, igła z nitką są gotowe,

moim lalkom dziś uszyję eleganckie stroje nowe.

Jeszcze nie potrafię sama, a więc kroi moja mama.

I już z formy wykrojona nowa suknia wymarzona.

Być krawcową – trudna rzecz. Wielką wprawę trzeba mieć.

Suknię lalce mierzy mama, kiedyś ją uszyję sama.

Pytania:

– Czym zajmuje się krawcowa?

– Jakich rzeczy potrzebuje do szycia?

– Co może uszyć krawcowa?

„Sprzątamy ścinki tkanin” – ćwiczenia siły i natężenia wydechu. Proponujeym dzieciom zabawę – zawody w sprzątaniu ścinków tkanin za pomocą oddechu. Zawody odbywają się w trzech rundach: dmuchanie na najmniejsze ścinki, większe i największe. Rodzic rozrzuca najmniejsze ścinki na stole dziecko ustawia się przy stole i dmucha na ścinki tak, by znalazły się one na podłodze. W dwóch kolejnych rundach ścinki do sprzątania są coraz większe.

Edu Fun TV - KRAWCOWA - WYCIECZKI MISIA KULECZKI - II seria- film edukacyjny. https://www.youtube.com/watch?v=xVHqlM5TZYg

„Przeplatanka” – przewlekanie sznurówek przez otwory w planszy, doskonalenie sprawności manualnej. („Wycinanki-składanki” – „Przeplatanka”)

3. „Bawimy się w kucharzy”

„Szef kuchni poleca” – formowanie z plasteliny ulubionej potrawy na jednorazowych talerzykach papierowych. Rodzic prosi dzieci o zastanowienie się, jaka jest ich ulubiona potrawa, co najbardziej lubi jeść. Następnie daje dziecku papierowy talerzyk. Dziecko siada do stolika i lepi ulubione dania z plasteliny (lub innej masy plastycznej).

„Duży – większy, mały – mniejszy” – klasyfikowanie naczyń kuchennych według wielkości. Rodzic prezentuje dzieciom naczynia kuchenne, np. miseczki lub talerzyki różnej wielkości. Opowiada dziecku krótką historyjkę o misiach, przedstawiając ich sylwety lub maskotki.

    Były sobie trzy misie: tata, mama i synek. Tata miś był duży i potężny, mama mniejsza i drobniejsza od taty, a synek – najmniejszy. Za każdym razem, gdy siadali do posiłków, mama zjadała dużą porcję, tata większą od mamy, a synek mniejszą niż mama i tata. Rodzic prosi dziecko, aby wśród zgromadzonych przedmiotów odnalazło naczynia należące do taty, mamy i synka, i rozłożyły je, dzieląc na grupy. Wspólnie z dzieckiem porównuje ich wielkość, np. Miska mamy jest mniejsza niż taty. Miska taty jest większa niż synka.

Kącik kulinarny Pszczółek

Przyszłych szefów kuchni zachęcamy do wypróbowania Kubusiowych Przepisów na owocowe chlebki (Załącznik - Kubusiowe chlebki owocowe).

Życzymy smacznego i czekamy na "smakowite" zdjęcia z przygotowania i zajadania Kubusiowych smakołyków:)

JESTEM KUCHARZEM - odcinek 8, seria BALI- https://www.youtube.com/watch?v=wuO5jUZX9EA

4. „Chcę być kominiarzem”

„Idzie kominiarz po drabinie” – zabawa ruchowa ze wspinaniem na palce. Dziecko kuca na podłodze. Razem z rodzicem wypowiada treść wierszyka: Idzie kominiarz po drabinie, fiku-miku, już jest w kominie i powoli podnoszą się, aż do wspięcia na palce, z wyciągniętymi w górę rękoma.

 „Kto to taki?” – rozpoznawanie zawodu na podstawie opisu słownego. Rodzic czyta zagadki, których rozwiązaniem są znane dzieciom zawody.

Kto w białym fartuchu

przez dzień cały czeka,

czy go ktoś poprosi

o sprzedanie lekarstw? (aptekarz)

Ma narzędzie pracy:

nożyczki i brzytwę.

Gdy czupryna zbyt urośnie,

składasz mu wizytę. (fryzjer)

Jaki zawód ma ten pan,

co naprawi każdy kran? (hydraulik)

Nie jest kotem, a bez strachu

po spadzistym chodzi dachu.

Czarne ręce ma i twarz

i ty go na pewno znasz. (kominiarz)

Z wielką torbą chodzi co dzień

przy pogodzie, niepogodzie.

Czekaj go, gdy listu chcesz.

Kto to jest? Czy wiesz? (listonosz)

Dobrym okiem, bystrym słuchem

kieruje ulicznym ruchem. (policjant)

Nosi hełm jak żołnierz.

Do nieprzyjaciela

nie prochem i kulami,

ale wodą strzela. (strażak)

Jak się nazywa

taki lekarz,

którego pacjent

głośno szczeka? (weterynarz)

„Języczek kominiarz” – zabawa logopedyczna, ćwiczenia narządów artykulacyjnych – języka, warg i żuchwy.

Rodzic opowiada, demonstruje i kontroluje; dziecko wykonuje ćwiczenia aparatu artykulacyjnego.

Języczek – kominiarz lubi swoją pracę i stara się wykonywać ją starannie. Codziennie rano szeroko otwiera swoją torbę i sprawdza, czy wszystkie narzędzia są na swoim miejscu. Dzieci mocno opuszczają żuchwę, jak przy wymawianiu głoski „a”. Zamyka na suwak i uśmiecha się. Buzia zamknięta, wargi złączone – uśmiech. Bierze jeszcze okrągłą, długą szczotkę. Wargi ułożone w ryjek i wysunięte do przodu (jak przy „u”). Teraz może rozpocząć pracę. Pierwszy komin jest bardzo wysoko. Języczek wspina się po drabinie. Język stara się dotrzeć do nosa, wspina się pomału od zębów poprzez wargę jak najwyżej. Drugi komin – dużo niżej. Język maksymalnie wysuwa się na brodę. Teraz nasz kominiarz bierze szczotkę i czyści kolejny komin – od środka. Język pomału „szoruje” górne zęby od wewnętrznej strony. Podobnie dolne. A teraz musi wyczyścić zewnętrzne ścianki komina. Język szoruje zewnętrzną powierzchnię zębów – najpierw górnych, potem dolnych. I jeszcze brzegi komina. One też muszą lśnić! Język przesuwa się powoli ruchem okrężnym po krawędziach górnych i dolnych zębów – kilka kółek. Czyżbym zapomniał o którymś kominie? Języczek rozgląda się. Język przesuwa się do lewego kącika ust i do prawego – na zmianę. Uff, wszystkie kominy czyste! Teraz czas na odpoczynek i drugie śniadanie. Dzieci naśladują zdecydowane ruchy żucia – ruszanie szczęką.

Teraz zapraszamy do posłuchania piosenki o pracy kominiarza. https://www.youtube.com/watch?v=ZY4IuRou2a0

„Czarno na białym” – doskonalenie spostrzegawczości, wskazanie prawidłowego cienia. Rodzic prosi, żeby dziecko przyjrzało się uważnie rysunkowi kominiarza, odszukało identyczny cień i narysowało przy nim uśmiechniętą buzię. Na koniec dziecko liczy szczeble drabiny i koloruje tyle samo guzików. (Karty pracy cz. 4, s. 18)

5. „Trudno być kierowcą”

„Dzieci, kominiarz i inni” (Załącznik - Ilustracja z opowiadaniem) – wysłuchanie opowiadania, rozmowa na temat zawodów wymienionych w utworze. Rodzic zachęca dziecko do uważnego wysłuchania opowiadania i zapamiętania wymienionych w nim zawodów. Następnie prosi dziecko, aby opowiedziało własnymi słowami usłyszaną historię. Rodzic rozmawia z dzieckiem o zawodach wymienionych w utworze: kominiarzu, kierowcy, strażaku, architekcie, nauczycielu. Odwołując się do wiedzy i doświadczeń dziecka, pomaga mu stworzyć krótką charakterystykę każdego zawodu: na czym polega, jakich wymaga umiejętności, co jest potrzebne do jego wykonywania.

„Samochody na ulicach” – doskonalenie umiejętności liczenia, porównywanie liczby samochodów w różnych kolorach. Rodzic prosi, aby dziecko przyjrzało się uważnie szczegółom obrazka, powiedziało, co przedstawia, oraz zwróciło uwagę na kolory samochodów. Następnie dziecko liczy samochody czerwone, zielone i żółte i rysuje właściwą liczbę kropek w odpowiednich okienkach. Na koniec określa, których samochodów jest najwięcej, a których – najmniej. (Karty pracy cz.4 s. 19)

„Egzamin na przedszkolne prawo jazdy” – quiz wiedzy o ruchu drogowym. Rodzic informuje dziecko, że będą dziś zdawać egzamin na prawo jazdy.

Przykładowe pytania do quizu:

– Jakie światło pozwala samochodom ruszać?

– Kto kieruje ruchem drogowym?

– W jakim miejscu pieszy może przejść przez jezdnię?

– Jakie światło każe się zatrzymać?

– Jakie pojazdy na dwóch kołach mogą poruszać się po drogach?

– Jak nazywają się samochody do przewożenia ciężkich i dużych ładunków?

– Jakie pojazdy mogą jeździć na sygnale?

– Na jakim świetle pieszy może przejść przez jezdnię?

– Jak nazywa się miejsce, gdzie kierowcy mogą zostawić samochód?

– Co kierowca i pasażerowie muszą zapiąć, nim samochód ruszy?

Jeśli dziecko poprawnie udzieli odpowiedzi na powyższe pytania - otrzymuje Przedszkolne prawo jazdy (Załącznik)

Galeria

• Przegląd Twórczości
• Plastusiowe wieści
• Rekrutacja do przedszkola
• Ogłoszenia - covid